Το Λιβάδι Αράχωβας

Όμορφος τόπος, ήρεμος, στο κέντρο της γης,  ένα βλέμμα ψηλά απ’ τα βράχια των Φαιδριάδων και λίγα λεπτά πιο μακριά απ’ τις κολόνες του ναού Απόλλωνα.

Στις  Δυτικές πλαγιές του Παρνασσού σε υψόμετρο 1150μ, στο 7ο km του δρόμου Αράχωβας προς χιονοδρομικό, απλώνεται το μεγαλύτερο και ωραιότερο οροπέδιο του Παρνασσού, που ανήκει στα διοικητικά όρια του Δήμου  Αράχωβας.

Εδώ οι πρώτοι λίθινοι άνθρωποι του Δευκαλίωνα και της Πύρρας στάθηκαν να ξεκουραστούν, οι ιέρειες του Απόλλωνα, ξεκινώντας τον Διονυσιακό τους χορό ανέβαιναν «μαίνοντας» στο Κωρύκειο Άντρο για να συνεχίσουν τις ιερές τελετές τους.

Λιβάδι Αράχωβας, ο κατοπτήριος χώρος προς το μαντείο των Δελφών και δυτικά το Κωρύκειο Άντρο, το ξακουστό σπήλαιο όπου ο θεός Απόλλωνας παραχωρεί τη θέση του στο Διόνυσο και οι Παιάνες δίνουν τη  θέση τους στο διθύραμβο ενώ οι Βάκχες ξεκινούν τους Διονυσιακούς χορούς…

Τα παλιότερα χρόνια, το Λιβάδι αποτέλεσε τον αποκλειστικό τροφοδότη της Αράχωβας σε κτηνοτροφικά και γεωργικά προϊόντα (ρεβύθια, σιτάρι, λαθούρια) και ήταν γνωστό ως «Καλύβια». Στην περιοχή υπήρχαν και Καλύβια  που είχαν κατασκευάσει οι κάτοικοι για κατάλυμα την περίοδο των αγροτικών δραστηριοτήτων τους. Εδώ οι χθεσινοί ζευγίτες έστηναν χορούς στο μικρό πανηγυράκι του Μαγιού, στη γιορτή του Άι-Γιάννη κάθε 8 Μαϊου.

Πολλές ελληνικές ταινίες γυρίστηκαν με γνωστούς ηθοποιούς  ενώ και αρχαία δράματα παίζονταν στο λιβάδι με τη συμμετοχή Αραχωβιτών ντυμένων με παραδοσιακές φορεσιές για τις ανάγκες των παραπάνω γυρισμάτων.

Σήμερα,η δημιουργία των χιονοδρομικών κέντρων Παρνασσού, αποτέλεσε το μοχλό οικονομικής ανάπτυξης της περιοχής καθώς το λιβάδι  πήρε τεράστια αξία με εκατοντάδες κατασκευές σαλέ, καθιστώντας το, ως μοναδικό χειμερινό προορισμό, ένα μόλις βήμα απ΄ την Αράχωβα και τα χιονοδρομικά κέντρα Παρνασσού. Ορισμένα καλύβια που υπάρχουν, ανακατασκευάστηκαν θυμίζοντας το παρελθόν μιας περιοχής που έσφιζε από φωνές το καλοκαίρι κατά τη συγκομιδή των προϊόντων.

Στο Λιβάδι, θα βρείτε αρκετές παραδοσιακές ταβέρνες και καφέ, ενώ η απέραντη θέα προς τις άγριες κορφές του Παρνασσού και το μαγευτικό ελατόδασος θα σας δημιουργήσει ψυχική γαλήνη και ηρεμία. Κάποιες φορές τους χειμωνιάτικους μήνες μπορείτε να δείτε τη φυσική λίμνη που σχηματίζεται από το λιώσιμο του χιονιού στη λεκάνη του λιβαδιού.

 Καθώς η ματιά απλώνεται τριγύρω ,το μεγαλείο του βουνού  μιλάει για μια μεγαλύτερη αξία. Την αξία που ξέρει να προσφέρει το περιβάλλον και η φύση.

Iστορικά στοιχεία

Τα πρώτα ίχνη κατοίκησης στην περιοχή εντοπίζονται στη θέση «Κουμούλα» νότια του Κωρύκειου Άντρου όπου έχουν εντοπιστεί λείψανα Μεσοελλαδικής και Υστεροελλαδικής περιόδου (1900-166π.χ).

Στην ευρύτερη περιοχή έχουν βρεθεί μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη (θέση Σταυρός), όστρακα (Άγιος Μερκούριος), αρχαίοι τάφοι κατά τη διάνοιξη δρόμου(Αρχοντικά), αναλήμματα και δουλεμένες πέτρες (Φρυγιάς),ενώ στη θέση «Καγκέλι» έχουμε πύργο  για στρατιωτικούς σκοπούς.

Στη δυτική πλευρά συναντάμε το σπήλαιο Κωρύκειο Άνδρο αφιερωμένο στον Πάνα και τις Κωρύκειες νύμφες με ιστορία που ξεκινά στα νεολιθικά χρόνια(4000π.χ) (περισσότερα στην ενότητα Διαδρομές).

Ενδείξεις υπάρχουν και για κατοίκηση την βυζαντινή περίοδο. Ο ναός του Παλιαγιάννη είναι χτισμένος με πέτρες των Μεταβυζαντινών χρόνων ενώ στην τοποθεσία «Φρυγιάς» διακρίνεται μέρος από τοίχο βυζαντινού ναού.

Στα νεώτερα χρόνια τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 πολλοί αγωνιστές είχαν βρει καταφύγιο. Ανάμεσά τους κι ο Οδυσσέας Ανδρούτσος.

Αναφορά γίνεται και σε μάχη που δόθηκε ανάμεσα στον Ταχήρ Μπέη και τους Αραχωβίτες που τον εμπόδισαν να κατηφορίσει στην Άμφισσα και τη Λιβαδιά.